Sedno pedagogiki Montessori to kształcenie zmysłów i pomoce, które służą wszechstronnemu kształceniu zmysłów, oraz pobudzaniu aktywności umysłowej. Przy pomocy materiału sensorycznego można ćwiczyć poszczególne funkcje u dziecka, oraz wpływać na rozwój i poprawę koncentracji.
Dziecko musi najpierw dotknąć, zobaczyć, posmakować, usłyszeć, powąchać, aby wrażenia odnalazły swoje odbicie w mózgu i zostały skojarzone z właściwym pojęciem. Pomoce z tej grupy pozwalają dziecku zmysłami określać ich cechy. Pomoce sensoryczne mają na celu uwrażliwienie wszystkich zmysłów dziecka, poprzez które poznaje świat. Dzięki nim uczy się rozróżniać i klasyfikować wielkości, poznaje kolory, smaki, zapachy, faktury; sensorycznie poznaje figury i bryły geometryczne. Poznaje pojęcia i nazwy, dzięki którym może później opisywać świat. Pomoce te uczą również logiki i pozwalają doświadczyć uporządkowania.
Maria Montessori tak przygotowała materiał, aby dać dziecku możliwość manipulacji i indywidualnego doświadczania. Kształcimy następujące zmysły: wzroku (optyczny), dotyku, słuchu (akustyczny), węchu, smaku, stereognostyczny (odczucie wielozmysłowe przestrzeni i ciała/przedmiotów).
Materiał wspomagający rozwój zmysłów jest atrakcyjny, dziecko ma możliwość oceny poprawnego wykonania ćwiczenia tzw. kontrola błędów:
- mechaniczna, np. cylindry do osadzania,
- wzrokowa, np. różowa wieża, brązowe schody,
- akustyczna, np. puszki szmerowe,
- dotykowa, np. szorstkie tabliczki,
- poczucie ciężaru, np. tabliczki do różnicowania ciężaru,
- poczucie temperatury, np. tabliczki dotykowe,
- węchowa, np. puszki zapachowe,
- smakowa, np. pojemniki smakowe.
Tekst: V.Mazur - Parfin,
M. Kuczyńska
